ne kadar cok akla geleni olduğunu gösteren eylemdir.
7 aydır aralıklı ama ciddi olarak düşündüğüm başlıktır. fakat tam anlamıyla cesaret edemiyorum.
sebep 1: hayata bir kez geliniyor ve bu gerçeklikten kendi isteğinle ayrılmak kolay değil
sebep 2: bu gerçeklikten ayrılıp nereye gidileceğinin bilinememesi. doğumdan önceki gibi yok olsan kötü. hayattayken en azından bilinçliyim. yok olmak kavramı bana biraz korkunç geliyor. cehennem tarzı bir yere gitmekse daha kötü. iyi kötü bu hayatı terk edip sonlu veya sonsuz bir işkenceye geçme ihtimali hoş olmazdı. hala iğne olurken kendini kasan canı tatlı biriyim.
sebep 3: ailemi arkada bırakmak istememem.
dünyada benim kişisel dertlerimden çok daha kötü durumda olan insanlar var fakat bulunduğum durum bende pek yaşama isteği uyandırmıyor. ama dediğim gibi bilinçli bir yaşam formu olarak bu dünyadan kendi ellerimle vazgeçip meçhule gitmek benim için şuan pek kolay değil.
