Bombaları patlatanlarda, bombalardan sonra hükümeti istifaya çağıranlarda aynı yerin adamları. Ne yani hükümet gidecek bombalar patlamayacak ve sende " ohh kurtulduk diyeceksin ".
90 lı yıllarda ozal zamanında azıtan terör ve devletin mercılerıne yapılan suikastlerın bir anlamı vardı. AB ve ABD Türkiye nin kalkınmasını, halkının düşünebilir hale gelmesini istemiyordu. PKK nın yapılanmasını bilen ve buna önlem almak isteyen devlet adamları, akademısyenle ve yazarlar tek tek suikaste kurban gitti. O zaman ki pkk ya yapılan operasyonpar aynen göğüs göğüse muharebe gibiydı.
Türkiye Cumhuriyeti yıllarca heykel dik, selam durlarla yönetildi. Hep iç tehtit algılarıyla halk baskılandı. Oysa baskılar bu günki deas ve pkk yı tetikledi.
Türkiye daha yakın zamana kadar kendi piyade tüfeğini bile üretmekten acizdi. Imf den beş lira borç almak için Kemal derviş kırmızı halıyla karşılayıp bakan yapılmıştı. Imf Türkiye ekonomisini yönetirken memleket " manda konumuna " gelmişti.
Ama şu anda Türkiye AB nin bundan yüz yıl önce yapmış olduğu alt yapıları tamamlıyor. Kendi helikopterinı, tankını, topunu, insansız hava aracını, sinyal bozucularını ve yazılımlarını yazabiliyor. Sosyal medyada cumhurbaşkanına, başbakana sövecek kadarda özgür. Ekonomik göstergeler eskiden % 80 enflasyon ve % 80 faiz düzeyindeydi. Öyle devletten yatırım için hibe almak, faızı çok düşük krediler almak hayal bile edilemez di.
Zaten bir ülkenin faiz ve enflasyon rakamları o ülkenin ıklımıdır.
Birileri bu iklimi istemiyor. Türkiye nin üretmesini ve bunun somrulen ortadoğu ülkelerine örnek olmasını ıstemıyırlar. Çünki biz somrulmezsek adamlar o şatafatlı lüks hayatı yaşayamazlar.
