uzun zamandır aklımdaydı sana dair birşeyler karalamak. bugüne kısmetmiş. sen haklıydın, hala da haklısın ki içimi en çok acıtan o. biz hiçbir zaman çift olamayacağız. aramızda binlerce kilometre var ama ben sana yine de değer verdim, seni sevdim. kendi küçük beynimde aştım binlerce kilometreyi, kalbine ulaşmaya çalıştım. ama olmadı, hep set çektin, hep duvarlar engeller koydun önüme. bir gün gülsen, ertesi gün yüz vermiyor, kaçıyor, saklanıyordun. oysaki msn'de ":)" şeklindeki smiley'yi yolladığında bile içim ısınıyordu çünkü biliyordum ki gülüyordun, en azında sırıtıyordun ki senden daha fazlasını istemiyordum ben. önüme engeller koymasan, kendini kaçırmasan yeterdi bana, artardı bile. hep bunun nedeninin aramızdaki binlerce kilometre olduğunu sanırdım meğer yanılmışım. asıl mesele senin 3 yıldır başkasını sevmenmiş. hem de bana aramızdaki mesafeden dolayı "olmaz, olamaz" diyen sen kendinden yine binlerce kilometre uzaktaki bir adamı seviyordun, sana değer vermeyen, senin ona olan ilgine cevap vermeyen birini, senden sadece bir tek gülüşünü isteyen birini görmezden gelerek hem de. peki madem o adamı sevdin bana niye baştan umut verdin? bana deseydin ki "ben 3 yıldır birini seviyorum, unutamadım." eyvallah der çekilirdim. demedin. demediğin gibi bir de bana umut verdin. insanın sevdiği kişinin 3 yıldır duygularına cevap vermeyen birini sevdiğini öğrendiğinde yaşadığı duygu nasıldır bilir misin? bilemezsin. tarif edilemez de zaten. o yüzden anlatmaya çalışmayacağım. sadece gideceğim hayatından usulca, sessizce, seni bir kez daha rahatsız etmemek üzere, sonsuza kadar. 24 saatten az bir zaman sonra hayatımdan çıkmış olacaksın, sonsuza kadar. hayatımın belki de en zor konuşmalarından birini yapacağım seninle. hiç kolay olmayacak ama olacak, bitecek, gideceğim. belki acı çekeceğim, belki sen de acı çekeceksin, belki umursamayacak, belki de sevineceksin. ama inan en iyisi bu, hayatımda kalırsan daha çok acı çekeceğim, seni gördüğüm an o adam gelecek aklıma, senin ona olan duyguların gelecek, daha çok canım acıyacak. şimdi sana bu yazıyı niye yazdım bilmiyorum. sanırım içimi dökmek için. belki bunu hiç okumayacaksın, belki okuyamayacaksın, okusan bile büyük ihtimal anlamayacaksın çünkü türkçe bilmiyorsun. evet biliyorum türkçe bilmeyen biri için türkçe birşey karalamak çok saçma. ama dedim ya içimi dökmek istedim. neyse konuyu dağıtmayayım. dediğim gibi en iyisi bu. umarım mutlu olursun, umarım yüzün hep güler ve beni çabuk unutursun. şimdi veda vakti sonsuza kadar.....
