kocaeli'de ailemden uzak üniversite okuyan bir türk milliyetçisiyim. akrabalarım ankarada, ailem istanbulda. hemen her gün bir orda bir burda bomba patlıyor. ailemi aramaktan, nasılsınız diye sormaktan artık çekiniyorum. biz buna muhtaç değiliz.
dünyada hiçbir örgüt yoktur ki barış istediğini, sevgi ve kardeşliğin güvercinlerini türkiyenin en hassas noktalarında koca koca bombalar patlatarak, yüzlerce insanı öldürüp daha fazlasını sakat bırakarak yaymak istesin.
barış süreci, çözüm süreci ayağına memlekete giren, dağlardan inen, hapishanelerden çıkarılan binlerce potansiyel terörist ve canlı bombanın şuan ne kadar boktan bir hamle olduğuna şahit oluyoruz. kahroluyorum. devlet de yaptığından pişman, belki de değil ama önemi yok. çok aptalca, türk'ün zekasına yakışmayacak hamleler yapılarak ülkem terör ülkesi haline getirildi.
kendini güvende hisseden bir tek insan yok bu ülkede. yo hayır ben bu ülkeden siktirip gidiyorum tarzı klişe bir yazı değil bu. ben bu ülkede kalıp, bu ülkenin terörist kürtlerden, pislik suriyelilerden ve tüm medeniyetsiz ortadoğu halklarından temizlenişini görmek ve buna yardım etmek istiyorum.
okuduğum bölümde başarılıyım, öyle psikopat bir kişiliğim de yok. suriyeden ülkeme giren, ya da dağda eğitim görmüş bitli, dağlı bir kabilenin üyesi gelmiş diyor ki size katliam yapıcaz. şimdi dönüyorum bizim ordumuza. korkusuzca doğuyu birer birer temizliyor, girilmez denilen yerlere biraz gecikmeli de olsa giriyoruz. kayıp vermemizin nedeni, yaşlılar ve çocuklar ölmesin. bakın bunlar masum insanlar da değiller. kadın barikat kurulmasına, yola bomba yerleştirilmesine yardım eden bir orospu. çocuğu da orospu çocuğu. bana hümanizmle gelen herkesi sustururum. kürtler insan filan değil. ortadoğunun belki de dünyanın en gereksiz ve içlerinde en çok kin besleyen, en aşşağılık topluluğu kürtlerdir. ama bizim ordumuz orayı uçaklarla dümdüz yapmak yerine, tek tek binaları kontrol ederken mayına basıyor, sniper mermisiyle ölüyor, ya da hiç beklemediği küçük bir çocuğun kurşunuyla sırtından vuruluyor.
askerimiz görevini yapadursun, bizler ise evimizde şehit haberlerini, bombalamaları, ölüleri, ambulansları görüp içimizde kin biriktiriyoruz. eğitim olarak bir gelecek kaygım yok her türlü yolumu bulurum. ama ben bile şahsen silahlanmayı düşünmekteyim. silahlanıp okulumu, geleceğimi hiçe sayıp en azından sınıfımızdaki, okulumuzdaki kürt sempatizanlarını vurmak istiyorum. ben böyle düşünürken gözünüzde gözü dönmüş faşist bir türk ırkçısı imajı yaratabilirim. ama ben bir kürt olup tam tersini düşünseydim gözünüzde halkların kardeşliği için uğraş veren bir barış elçisi olabilirdim.
işte bu düzeni yıkmak için türk intikam tugayları kurulmalı. legal veya illegal bir şekilde herkes silahlanıp, yakın çevresindeki teröristleri temizleyip ölen her canımız için misliyle karşılık vermelidir. herkes kapısının önündeki teröristi öldürse ülkemiz ancak bu şekilde temizlenir. çünkü şerefsizler en az 10 çocuk yapıyor. yayılıyorlar virüs gibi.
