Ölü yarıştırmamız bitti.
Duyar yarıştırmamız bitti.
Şimdi de korku yarıştırıyor olmuşuz.
Motorun egzostu patlasa korkuyorum ben, kimse bu şekilde ölmek istemezken dalga geçer gibi "ya ondan mı korkuyonuz" demek olmuş bu. Sabahtan beri anlatıyorum istanbulun son 1 haftaki halini.insanları öyle ya da böyle manyak etmişler işte, doğuda büyümedik diye bizim korkumuzu hafife almak, bizim korkumuza "şöyle bir tebessüm etmek" hangi zihniyetin mahsulüdür? Kıçımda yıllardır terör eylemi olacak, her gün bir kargaşa ve ben bunu "yaşaya yaşaya unutacağım." Nedense çok tanıdık geldi.
Kusura bakmayın biri sakız patlatsa korkuyorum. Biri bomm dese korkuyorum. Polis ordusu gördüğümde altıma sıçıyorum. Çünkü "bu şekilde" ölmek istemiyorum. Zaten mahvolacak ailemin sinir katsayısı yirmiye katlansın istemiyorum.
Bir yazar, tanımam bilmem fakat burada ağır ayıp etmiş.
