Tam da bugün aklımdan geçen şeye uygun bir başlık yakalamışken bu sabah gördüğüm bir rüyayı sizinle paylaşarak içimi dökmek istiyorum.
Sabah 7 civarı uyuyakalmışım. Normalde pek rüya gören bir insan değilim ama bu sabah gördüğüm rüyada bulunduğum semtte sokak çatışmaları oluyordu ve ailemin ben hariç her bir üyesi parçalanarak ölüyordu. Bir gece vaktiydi ve girecek bir ev bile bulamayan ben, sokaklarda silah seslerinin altında kuytu köşelerde saklanmaya, ve beni de bulup öldürmesinler diye kurbanlık bir koyun gibi beklemeye devam ediyordum. Rüyalar konusunda az çok bilgi sahibiyseniz bilirsiniz, çok hızlı görülür ve çabuk biterler ama bize sanki çok uzunmuş gibi gelir genelde. Çoğu zamanda uyandıktan birkaç saat sonra %80ini unutmuş oluruz. Öyle gergin öyle şiddetli bir rüyadan sonra gözümü açtığımda ilk hissettiğim; rüyada ailemi, sevdiklerimi kaybetmenin etkisiyle tüm vücudumun sabaha kadar kasım kasım kasıldığı ve uyandığımda şiddetle vuran vücut ağrılarıydı. Ve ilk aklıma gelen şey şu oldu; evet bu rüyalar bizim bilinçaltımız, evet korkularımız, evet içimize attıklarımız ama ya gerçekleşirse? Ya bir gece vakti benim sokağımda ellerinde silahlarla teröristler belirip kafalarına göre girebildikleri her eve girip içeride yaşayan genç yaşlı herkesi öldürmeye niyetlenirlerse?
Ben bir kadınım, 25 yaşındayım ve hayat şuan sanki Counter Strike ve biz de içinde yaşayan karakterleriz gibi geliyor bana. Hayatımda su tabancası bile sıkmadım ki elime bir silah bir tüfek alayım? Peki rüyalarıma kadar giren bir sokak çatışmasında, 2 kadın 1 çocuğun yaşadığı evime zorla girdiklerinde ben kurbanlık koyun gibi ellerimi açıp Allah'a ya da Tayyip'e mi dua edeceğim?
Beni kim kurtaracak? Hadi beni geçin benim annemi ya da kardeşimi kim kurtaracak o anda? En iyi ihtimalle bize tecavüz edip kafalarımıza birer tane sıkıp siktir olur giderler evimizden. Terör bu kadar içimizde, bu kadar yanı başımızdayken, ve şu yazdığım şeylerin her an olabilme ihtimali varken, siz ne magandalığından bahsediyorsunuz?
Sapına kadar eksileseniz de bireysel silahlanmaya EVET! Eğer siz de benim gibi başınızda duranlara güvenmiyorsanız, sanki her an bir çatışma çıkacak da kapınıza kadar dayanacaklar diye düşünüyorsanız, aklını kullanan her birey gibi gidin ve bir silah edinin. Evinizin bir köşesinde dursun. Umarım hiçbir zaman olmaz ama olur da bir gün gözü dönmüş orospu çocukları tarafından kapınız zorlandığında, sevdiklerinizi koruyabilmek adına en azından bir mücadele etme şansınız olsun!
Kendini ve sevdiklerini güvende hissetmeyen herkesin silahlanma hakkını sonuna kadar destekliyorum..
