Bir zamanlar çok fazla mutlu olduğun,çok fazla değer verdiğin ve her şeyi yaşadığın insanın aslında yalan olduğu ve bir süre sonra yanından geçerken bir yabancıya döndüğü an. işte o zaman ailenden başka kimsenin seni umursamadığını anlıyor insan. Bütün o çocuksu duyguların öldüğünü ve olgunlaşma evresine girdiğini anlıyorsun. Olaylara takiben gelen yalnızlık,özlem ve geçmişte olduğun kadar mutlu olamama korkusu daha da bir olgunlaştırıyor insanı. Olgunlaşma kavramının yerini alışmak alıyor zamanla.
