Hazan yaprakları birikir kalbimde
söyleyemem hüznümü buruşmuş gölgelerine
Tükenir ödünç aldığım vakitler birer birer
taşıyamam kendimi artık kömür eden özleminde
Dokunuşlarım yarım kaldı
gülemem artık bana uzak duran yüzünde
Dayanır mı bu ömür acıtan yalnızlığa
başedemem dünyayla sen gelmeyince
Son bir haykırıştır boşluklarda uzayan
bilmem ki var mıdır çaresi yakarışlarımın
Ne de masum dururdu dünya, sevdalım yanımda olunca
Gönül aşka batarmış meğer, hayat sessiz kalınca
Hazan yaprakları birikir kalbimde
söyleyemem hüznümü buruşmuş gülüşlerine.
Tükenir ödünç aldığım vakitler birer birer
taşıyamam kendimi yaralayan sözlerinde.
