genel manada güzel bir albüm olsa da ne bpg'nin ve hatta ne de romantizma'nın yanına bile yaklaşmayacağını tahmin ettiğim albüm. nerede o eski cümle mühendisi dedirtiyor insana. bu adam kendime sarılır donarım diye bir şarkı yapmış adamdır ve bu yüzden ondan çok daha fazlasını beklemek hakkımız.
özellikle cümlelerdeki mana derinliği açısından bir miktar hayal kırıklığına uğradım. albümde çok fazla düz cümle var, oysa ki bir romantizma'da tam tersiydi. 'kimlik kayıplarınızı gazete ilanı yapın, somutlaşın!' diyen adamla 'beyler bayanlar merdivenden kayanlar' diyen adamın aynı adam olduğuna inanmak zor. bir başka dikkatimi çeken husus da bazı müziklerinin taverna müziğini andırması, keşke bunlar olmasaydı diye düşündüm ilk dinleyişlerimde.
yalnız her şey bir kenara yine de dinlerken sago yine yapmış dedirtiyor adama. ayrıca birçok arkadaşımızın da belirttiği gibi dinlendikçe açılması gibi bir özelliği var albümün. her dinleyişte yeni şeyler fark ediyorsunuz. özellikle dini açıdan güzel manalar ihtiva eden cümleler. o yüzden tekrar tekrar dinlemek gerek.
