Yazarın anlattıklarına göre duygusal yeme bozukluğunu anımsatan durum.
Bu işler böyle oluyor o yemeğe düştüğün dönem dibin delinmiş gibi yarın yokmuşcasına yiyorsun. Karnın doysa gözün, gözün doysa için doymuyor.
Ama sonra normal bi döneme girdiğin zaman yemek o kadar da ilgini çekmiyor sırf karnını doyurmak için yiyorsun hatta kendi kendine geçmişi düşünüp diyorsun ki ne gereksiz yemişim.
Kendi adıma durup düşündüğüm zaman çalıştığım dönemler bir hayat gayesi, sorumluluk, koşturma derken yemek yemiyordum. içimden gereksiz yemek gelmiyordu.
Bir de hayatımda biri olduğu zaman öyle oluyor aşk sevgi vs hissetmesem bile yemek aklımdan geçmiyor. Demek ki düzen ve ilişki boşluğum varmış diyorum.
Siz de kendi hayatınızdaki boşlukları tespit edip kendinize yeme içme eğitimi verebilirsiniz.
