ateist değilim. ancak ülkeye şu ya da bu grubun hakim olmasının bir şeyi değiştireceğini düşünmüyorum. toplumu mutlu etmenin yolu müsamaha seviyesinin ve tarafgirliğin azalmasıdır bence. dolayısıyla bir insan atesit de olsa, yahudi de olsa, müslüman da olsa önemli olanın saygı duyma ve empati yapma olduğunu düşünüyorum.
bunların yanında insanların hükumet ve devleti, hikmeti-i hükumet ve devlet aklı kavramlarını karıştırması da ülkemizi bu hale getirdi. zira politika ile devlet aklı karıştırıldığı zaman, siyasiler sorumsuz ve sınırsız olduklarını düşünüyor. *
sonuç olarak birbirimizi sevmek zorunda değiliz, ama birbirimize saygı gösterdiğimiz kadar medeni ve mutluyuz.
