insan içinden damla damla kanar ya öyle işte.
bilgisayar başından ne desek samimiyetsiz kaçıyor diyorum ama insan yazmadan da edemiyor.
ne ırkı, ne hakkı, ne güç savaşıdır bu insanların hayatı üzerinden?
tarifsiz acıları yüzlerinden okunan babaları, tabutun peşinden koşan anneleri gördükçe ne beddua edilir ki?
yoldan geçiyorum çocuklar gülüşerek koşturuyorlar . aklıma patlama geliyor tüylerim ürperiyor.
orda olmadın evet ama orda olmayacağın anlamına gelmiyor bu.
e peki?
bilmem...
