john petrucci'nin bu şarkıyı kim/ne için yazdığı zerre umurumda değil. böylesine hayvani bi' eseri nasıl ortaya çıkardığı umurumda, evet.
şarkı son derece duygusal bi' şekilde yapıyor açılışı, nakarat bölümüne kadar da öyle gidiyor. hatta nakarat için dahi tekdüze diyebiliriz, ortalama üzeri bi' rock şarkısı en fazla... ama sonrası;
john petrucci'nin ananı skerim bakışı eşliğinde giren riff ve durmayan tempo, orgazmın dorukları, rudess'la petrucci'nin hangimiz daha hayvanız mealindeki solo kapışmaları, bunu takip eden unision ve mike portnoy'un kendisini hissettirmesi, "yeter ulan ben de çalıcam oynamam yoksa" alt metinli davul atağı, herşeyin bi' an için durması...
zaten sonra hayvansal gaz riffler, vokallere geri dönüş, dinleyicilerdeki "ulan ben buraya nasıl geldim, n'oldu" hissiyatı..
sözün özü; yok arkadaş.. böyle hayvansal bi' şarkı yok!.
