görerek yaşayarak ve öğrenerek kuşaktan kuşağa geçen etkileşim.
çaresizlik hissine kapılacağımız anların ayırdına varışımız, potansiyelimizi ortaya koyup başaramadığımız
anlarda yaşanmaz aslında çoğunlukta, insan çoğu zaman kendini çaresiz hissedeceği yerlere tecrübelerinden
yola çıkarak (yaşadıkları, gördükleri, duydukları, öğrendikleri..) karar verir. bunun nedeni de korkudur,
rüzgara tek başına göğüs germeye cesaret edememektir.
zaten göğüs gerebilenler farkı yaratanlardır. cesaret edip göğüs gerdikleri şeyler onları ya yükseltecektir
bu hayatta, ya da hızlı bir şekilde yere çakacaktır onları. zaten dünyamız tarihi de bu 2 tipin örnekleriyle
dolu değil mi?
