Devrelerimiz yandı...
ölenlerle ölemedik ama utanıyoruz yaşadığımıza...
ankaranın en göbeğinde, en merkezinde, kalbinde bir patlama oluyor...
onca yaşam yok oluyor, beraberinde sevdiklerinin yıkılışıyla
ve geride kalanların korkuyla karışık utancıyla
bu nasıl bir zafiyettir, akıl tutulmasıdır, bu nasıl bir istihbarat çöküşüdür
ne yapıyorsunuz siz?
ne işe yarıyorsunuz?
ne yüzle o koltuklarınızda oturabiliyorsunuz?
vicdanınız nerde sahi?
bunu yapana ve bunu önleyemeyene söylenecek cümleyi kuramayacak kadar üzgün ve kızgınım
