Osmanlı zamanında alkış, yani el çarparak sevgi tezahüratında bulunmak pek yok idi.
O dönemlerde halkın, bilhassa sultanı alkışlama şekli elleri çırparak değil
“Padişahım çok yaşa!”
“Gururlanma sultanım!”
veya son dönemlerinde
“Gün akşamlıdır hünkarım!” şeklinde nidalar atarak olurdu.
“Gün akşamlıdır hünkarım” şeklindeki alkış “her şeyin bir sonu var, böbürlenmeyin” şeklinde güzel mecaz içermekteydi.
