uzun zamandan sonra bugün senin sesinle uyandım. aramıştın uzun bir aradan sonra. nasıl da huzurla uyandım, konuştuk uzunca bir süre; farkındaydın belki ilk defa aşırı tepki verdiğinin bütün yaşananlardan sonra. ikimiz de sınanıyoruz dedin. "özledim" dedin, benim içim kor gibi yanarken "özledim" demiştim sana. uzun bir sessizlik olmuştu hatırlarsın. bugün aynı şeyi duyduğumda ben de birşey diyemedim. beklemediğim birşeyi duyunca insan bir tutulup kalıyormuş. seni anladim sonra. böyle oluyormuş demek ki. "sessizlik"
kelimeler ile kalp kırmak çok kolay bunu ikimiz de gayet güzel deneyimlemiştik. ama nereden çıktı bu "arama" merak ediyorum. tam kendimi sirozun kollarına bırakmışken, neden şimdi? neden?
