her gün okula gitmek için beklediği duraktan geçerken, her gün güvenpark'tan meşrutiyet'e geçmek için onlarca çiçekçi amcanın çiçeklerine bakarak geçtiği yoldan yürürken, otobüse yetişmek için durağa koşarken, hayatının ne önemli sınavı olduğunu düşündüğü sınavdan çıktıktan sonra annesine geliyorum diye haber verirken, sevgilisine çok sevdiğini söylerken, sadece ölümle ve öldürmekle çözüme ulaşabileceğini düşünen bir grup zihniyetin kurbanı olacağını bilmeyen masum insanları bizden alan patlama... utanıyorum artık iyi misiniz diye yakınlarımı, dostlarımı aramaktan. aylardır ardı ardına yaşanan patlamalarda tesadüfen orada olmadıkları için ve hala yaşadıkları için iyi değiller, iyi değiliz. şu an başka bir şehirde yaşadığım ve hala nefes aldığım için iyi değilim. ah ankara'm...benim güzel ankara'm...sen iyi değilsin, ben iyi değilim, bizler iyi değiliz...
