günlük ve varoluşsal gailelerle şu bahar vakti her taraftan fışkıran çimen, leylak, toprak, çiçek açmış kayısı ağacı kokusunu bile doyasıya duymaktan, doğanın bir kez daha hayat bulmasının coşkusunu idrak etmekten, akşamların o yumuşak esintilerinin iç gıdıklatan hafifliğini hissetmekten aciz bir biçimde geçen geçen şu günlerimde, müzik dinlemenin bile zevk vermediği şu günlerde, kısaca içimdeki şarkının bittiği şu günlerde loop'a alıp onlarca kez dinleyebildiğim ve hatta zamanlı zamansız zihnimde çalmaya başlayan yegane müziktir ending credits...
hep merak ederim, 50-55 yaşlarına gelirsem şayet, geriye dönüp baktığımda bu parçanın fon müziği olduğu anılar ya da anısızlıklar hakkında neler düşüneceğimi. o kadar özeldir.
