bir gün bitmesi için alttan alta çabalamaktır. birlikte geçirdiğiniz her günün içinde yavaş yavaş, hiç fark etmeden ilişkiyi bitirmek için mazeretler sıralarsınız kendinize. yenilgiyi baştan kabul eder, sonunda haklı çıkmak için kökünü sürekli baltalarsınız ilişkinin. ve nihayetinde bittiği an "ben zaten başından beri biliyordum biteceğini" der, işin içinden sıyrılmaya çalışırsınız. tembel işidir bu. ilişki her sorunla karşılaştığında "exit" tuşuna basmak ister bu birey. bugün mü yarın mı bitecek derken sonunda biter. bazen de bu müneccim insanlar ilişkiye başladıktan bir süre sonra karşısındakinin kimi hareketlerinden yorumla bu ilişki şu zaman biter der, misal bu bir mezuniyet olabilir, der ki bu şahıs, üniversite bitince bu ilişki biter abicim, bu hatun/adam beni sevmiyor, göze almaz, vakit dolduruyor gibisinden bir şeyler uyanır kafasında. işte o an aslında ilişkinin bittiği andır. bu dakikadan sonra hatun/adam kişisi ağzıyla kuş tutsa o ilişki bitecektir mezuniyetle birlikte; çünkü kişi kendini şartlamıştır biteceğine. ee sonuç, sen bitirdin bu ilişkiyi "bitecek bitecek" diye diye, şimdi gelmiş ukalalık ediyorsun. madem biteceğini biliyorsun neden başladın, madem başladın bitirmemek üzere başla ki çaba göster, emek harca, ilk virajda savrulma.
