bütün semavi palavralarının bir kenara bırakılıp iblisin isyanındaki özü anlamayla anlaşılabilecek durumdur. şöyle ki, iblisin tüm derdi tanrının, dünyada bozgunculuk yapacak, kan dökecek, cinayet işleyip tecavüz edecek iğrenç bir çamurdan yaratılma insana yer vermesidir. esasında iblis ışığın öylesine tutkulu takipçisidir ki tek bir kötülüğün olmasını dahi istemez. meleklerin aksine inançla özgür iradesi körleşmediği için de haklı isyanını dile getirir. yoksa elma, yılan, cinsellik falan semavi kitaplara inanan korku dolu zincirlenmiş zihinlerin oyalanması için uydurulan masallardır. olaya bir de insanın iğrençliğine karşı yaratılışa edilen isyan olarak bakıldığında lucifere neden "ışık getiren" dendiği anlaşılacaktır.
