üniversite denilince benim aklıma mesleki açıdan yeterlilik kazanma, yeni fikirler üretme ve yeni ufuklara yelken açma geliyor.
ama bizim toplumun Avrupa toplumlarına görece daha kapalı ve tutucu olması ya da dizi ve filmlerin özendirmesiyle birkaç yıllığına da olsa üniversiteyi aileden uzakta olup, bu zamana kadar yapılamayan eylemleri yapma şansı olarak görüyor. hadi kendimize itiraf edelim, Türkiye'nin en az yarısı üniversiteye okumak, meslek edinmek, ufkunu genişletmek ya da kendi ekonomik özgürlüğünün yolunu açmak için gitmiyor (tıp ve diş hekimliği fakültesi hariç tutulabilir).
Üniversite ortamına gelince; büyük bir çoğunluk için dizilerde ve filmlerde görüle hayatın %20 - 30'u ancak görülebilir. bir de benim gibi yapmacık, sahte ve samimiyet içermeyen ortamlar yüzünden gruplara pek fazla girmeyip sadece ikili ilişkilere önem veren biriyseniz ve uçuk, kaçık, popi, ortam piçi olma, her karıya kıza çakma gözüyle bakma, tanışılan her kişiyle enseye şaplak bir yerlere parmak olma zorunluluğu vb. gibi duyguları aştıysanız çok da fazla üniversite ortamı aramazsınız.
