"
Rengarenk Bir Bataklığın içinde
Batışını izlerken Hayatımın,
Gecenin Sessizliğine Direniyorum,
içimdeki Yalnızlığın Gürültüsüyle.
Adı Geçen Geçmeyen insanlar,
ismini Unuttuklarım Beni Affetsinler.
Parçalanmış Dudaklar Kırdığım Kalpler,
Beni Böyle Görseler
Onlar Bile Üzülürler...
Her Gün Kendini Yine Sevdirir,
Sonda Beni Yine Öldürürdün.
Bana Kalpsiz Diyorlar,
Seni Hiç Tanımadılar.
Dudakları Jilet Gibiydi
Öptükçe Kanamak isterdim.
Bir Kalp Müzesi Vardı içinde.
Hepimizi Avutan Bir Şeyler Var,
içimizde Yaralar Kafamızda Dumanlar.
Yazdığım Şarkılar Bozduğum Bedenler,
Beni Böyle Görseler
Onlar Bile Üzülürler.
"
