epikuros'a göre ahlaki bakımdan arzu edilmesi gereken şey, doğal olarak gerçekten
arzu edilen şeydir.
görüşünü şu şekilde özetlemek mümkün: bütün canlılar, bu arada insanlar haz peşinde koşarla acıdan kaçarlar. o halde
haz iyidir acı kötüdür.
bu anlamda epikurosculuk, kireneciliğin, yani hazzın biricik iiyi olduğunu söyleyen öğretinin devamı niteliğindedir.
ancak epikuros pasif hazlardan bahseder. haz ise aslınca hazdan çok
acı yokluğundan ibarettir.
(bkz: acıdan kaçış)
