Anlatmayı hedeflediğini güzel bir etklileyicilik ve yalınlıkla anlatan bir eser. Yine kapalı alanlar, uzun diyaloglar ve alışageldiğimiz göndermeler var. Bir evliliğin yaşam döngüsü anlatılıyor. Belki görünen "kuruluş" devrinden değil de yükselme sonlarından başlıyor ama sonda bu döngünün güzel bir şekilde tamamlandığına da şahit oluyoruz.
Böyle derinlere inen filmler ne güzel, sinemanın hakikaten "sanat" olduğunu hatırlatıyorlar. Hem zaten Bergman, öyle düşünüyorum ki açık ara "en çok ilham alınan" senarist/yönetmendir. "Sinemanın Babası" olmak böyle bir şey sanırım.
