Bir robot ürettim. Ona da bir yazılım yükledim. Yazılımı da yapan gene benim. Ancak öyle bir yazılım ürettim ki robot gördükçe, tattıkça, dokundukça yazılım kendi kendini güncelleyip, içten içe program yazacak, hatta benin yazdığım programdan dahi üstün bir hale gelecek seviyedeydi. Sonunda da robot yazılımı geliştire geliştire özgür idare, anormal bir zeka geliştirdi.
Tabi ben robotun şalteri açıp dışarı salmadan önce, robota ne kadar güzel ve keyifli şey varsa hepsini yasakladım, ne kadar bağnaz, yobaz, acımasız, mantıksız fikir varsa alayını da serbest ve sevap kıldım.
Robot zamanla kendi gibi robotlar üretmeye başladı, ürettikleri yeni robotlar derken bizim robotlar akıl almaz bir düzeye ulaştı. Sormaya başladılar; Lan bizi yaratan bu dallamanın amacı neydi de bizim türümüz dahil yarattığı bütün robot türlerini ancak bir birlerini yok ederek hayatta kalabileceği bir ortam yarattı? Her bir robotun ancak bir diğerini yok ederek hayatta kalabileceği bir ortamda hayatta kalmak için gerekli her şey ile birlikte güzel olan her şey yasak ama boktan olan her şey sevap!!
Robot böyle sora sora gelişmeye başlayıp sorular sordukça cevaplarını da bulmak üzere araştırmaya başlayınca cevapları bir bir bulmaya başladı, sonunda öyle bir hale geldi ki aslında bir robot değil tam tersine canlı bir organizma olduğunu, bir yaratıcısı olmadığını, ortada robot, yazılım vs. olmadığını, kendisine sözde robotları yaratan bir varlık hikayesinin kendi türünden bazı uyanıkların onları istediği gibi yönetmek adına uydurduğu ve sorgulamayı da yasakladığı, içerisine tarih boyunca kullanılmış benzeri uygulamalardan akla yatkın yerleri alıp değiştirip, kalanları bırakıp, içine yeni yeni hikayeler eklediğini, gününü şartlarına göre keşfedilmiş bazı bilimsel keşiflerden de deliller ekleyerek uydurulmuş bir siyasi yönetim şekli, politika olduğuna uyandı!
