Dikey geçişle Ege'ye yeni başladığım yıllar. Bir kız var öyle böyle güzel değil, ünü fakülte sınırlarını aşmış. Fransız'lara benziyor, zarif bir parça. Haliyle arkadaş ortamında bu kız Hakkında konuşulurken 'ben onunla tanışırım yaa' temalı gereksiz bir yükselme yapmıştım. Artık mecburen tanışmak zorundaydım, yapamadı dedirtemezdim.
3-5 gün sonra vizeler başladı. Sıralara oturduk o günün sınavının başlamasını bekliyoruz. Başrol kızımız içeri girdi, benim ön çaprazımdaki sağ masaya oturdu. Masanın üstündeki kalemi yavaşça aşağıya koydum, usulca yanına yaklaşıp;
- pardon. Dikey geçişle geldiğim için bugüne kadar tanışamadık ama sen fazla kalemi olan birisine benziyorsun. Varsa sınav sonuna kadar talep edebilir miyim?
+ tabi ki, bir tane olması lazımdı.
Teşekkür edip sırama oturdum. Ama böylesi olmamıştı, yani bu muhabbet bana yetmezdi. Sınav başladı, 15 dakikada bitirmeme rağmen sınıftan çıkmadım. Çünkü kalksam kalemi geri vermek zorundayım, vermesem kalemin üstüne yattı olurum. Önce onun çıkmasını bekledim. 15 dakika daha sonra Sınavını bitirdi, kağıdını verip kapıya yöneldi. Hesaplarıma göre sınıftan çıkıp tuvalete gitmesi, ihtiyacını görmesi, makyajını tazelemesi derken 7 dakika sonra fakültenin kapısında olacaktı. 6 dakika daha içeride bekleyip kağıdı teslim ettikten sonra kalan 1 dakikada kapıya varmak için hareketlendim.
Tahmin ettiğim gibi kapıdaydı. Yanmayan çakmağı ile sigarasını yakmaya çalışıyordu. Çakmağımı çıkarıp;
- sanırım ateşe ihtiyacınız var.
+ ah, çok teşekkürler.
- kalem için de teşekkür ederim, uğurlu geldi sanırım, Sınav güzel geçti.
+ sizde kalabilir.
- lütfen, ben kaybederim, sizde kalsın. Bu arada birini beklemiyorsanız çay, kahve bir şeyler ikram edebilirim.
+ neden olmasın, teşekkürler.
- ben alkolik.
+ memnun oldum, ben de gizem.
