Evimizde bilgisayar olmadığı dönemlerdi, çok heves etmiştim bu oyuna. Sürekli internet kafeye gidip heyecanla yeni oyun deyip başlıyodum ama bu lanet tren yolculuğu bitmek bilmiyodu. Bütün paramı tren yolculuğunda harcamamak için sürekli yarıda bırakıp çıkıyodum. Bi pazartesi haftalığımı alıp (5 milyon) gittim sabahtan kafeye. Kafaya koymuştum, o gün bitirecektim oyunu. Neyse yeni oyuna başladım rahat rahat, heyecanlı heyecanlı oynuyorum. Epeyce ilerledim, o yerden kollarını uzatan ahtapotumsu yaratığa kadar gelmiştim. Aha dedim son yer burası herhalde, bu yaratığı öldürünce bitecek oyun. Çünkü oraya kadar gelmem nerden baksan 4 saat falan sürmüştü. Neyse, bu mk yaratığı bi türlü ölmek bilmedi. Yaratığa dalıp süreyi unuttum, bi anda küt gitti oyun. AkınSoft yazısı yüzüme belirdi. Hasiktir dedim... Hemen kalktım, kafeci abiye masaya kimseyi oturtma hemen geliyorum deyip bi hızla çıktım kafeden. Hemen para bulup geri dönmem lazımdı. Eve gidip mutfaktan annemin eski diye kullanmadığı iki düdüklü tencere ve bi çaydanlığı alıp götürdüm hurdacıya. 1 milyona sattım onları, bu kadar ölümüne koştuğumu ömrüm boyunca hatırlamıyorum. Neyse, kafeye geldim. Hemen aynı masaya oturup açtırdım masayı 1 milyonluk. Evet beyler, işte o gün hayatımın bir gerçeğiyle yüzleştim. Deep Freeze. O mk programı bilgisayarı her resetlediğinde tekrar eski haline getiriyormuş. Yani save ettiğin dosyalar siliniyor, her şey başa dönüyor. O 1 milyonluk açtırdığım süre monitöre boş boş bakarak geçti. Hiç bişeye dokunmadım. Çıktım biraz dolaşıp eve gittim. Annem işten gelmiş ve eksikleri anlamıştı. Bi temiz dövdü beni. Akşam da babam eve gelince bi temiz dayak ondan yedim, tüm haftalığımı harcadığım için.
Neyse beyler, sonra yıllar geçti tabi. Bu oyunu 10 kere falan bitirmişimdir. Ama şunu diyeceğim 90'lar nesli çok acayip bi dönemde yaşadı cidden. Sokaktan teknolojiye geçiş sürecini tamamen yaşadık. Bi yanımız sokaklarda, bi yanımız bilgisayar başındaydı. Hepimizin monitörlerden taşan,cips paketlerine sığmayan anılarımız var.
