ankaralı değilim fakat uzun bir süre ankara'da bulundum. özellikle istanbul türkçesi ile yetişmiş bir bebe olarak pek tabii ankara'ya gidince ilk başta ortama alışma bakımından ufak zorluklar çekmiştim. "bebe", "la", "gardaş" gibi kelimelerin buraya has özelliklerden biri olduğunun farkına varmamdan bir süre sonra bunlar zamanla benim için normal kelimeler haline dönüşmüştü. evet dil olarak biraz kabaydı fakat bu yörenin bir özelliğiydi bu. elbette böyle bir ortamın arasında ne kadar uzun süre de kalsam ben de bu kelimeleri daimi olarak kullanmaya başlamadım çünkü ben bir ankaralı değildim. ancak alışık olmadığım bu durum için de fazla agresif yaklaşımlarda bulunmuyordum çünkü o sırada ben de orada yaşıyordum ve dilin kabalığının insanın içinin de kaba olup olmadığını yansıtıp yansıtmamasından çok daha başka şeylere bakıyordum. burada özünde de kaba olan insan da aynı kelimeyi söylüyordu, okumuş görmüş geçirmiş bilgili insan da.
özetle, fazla kasmamak lazım. dil kaba olabilir ama karşıdaki kişide özünden çok ilk baktığınız nokta zaten dilin kabalığı ise sürekli buna takılıp duracaksınız demektir. böylece herkes size kaba gelmeye başlar ve bu da yapılmaması gereken bir hata olur.
