ilkem; küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir.
Ülküm; yükselmek, ileri gitmektir.
Ey Büyük Atatürk!
Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.
Varlığım Türk varlığına armağan olsun.
Ne mutlu Türküm diyene!"
şimdi bu metinde bopun eşbaşkanı ve tayfasının zoruna gidebilecek ne var ona bakalım.
öncelikle ilk cümle; türküm, doğruyum, çalışkanım.
memleketimizde türk olmayan öğrenciler de var değil mi? onları türküm demeye zorlamamak gerekir. hatta daha ileri gidip ülkenin adını da değiştirebiliriz. çünkü türkiye cumhuriyeti türklere atıfta bulunarak bu memleketin türk yurdu olduğunu vurguluyor.
milletimi kendimden çok sevmek benim ilkemdir diyor. minnacık tıfılın boyuna bakıp da utanmadan ettiği lafa bak sen.
oysa bunlar kendi çıkarını milletin önünde tutan nesiller yetiştirmek zorundalar çünkü tanrıları olan kapitalizm onlara böyle emretmekte.
üçüncü cümle; Ülküm; yükselmek, ileri gitmektir.
siz kim oluyorsunuz da yükselip ileri gidiyorsunuz. var mı öyle bopçuların okyanus ötesindeki ağababalarının çizdiği sınırları aşmak.
buradan sonrasını incelemek için cümlelere ayırmaya bile gerek yok. zaten gerisini duyduklarında kasap görmüş koyun gibi oluyorlar.
buradan gerisi slogan gibi olacak ama bu bop çocuklarının peşine şuursuz, gerzek bir fanatizmle takılmış olanlara bir hatırlatmada bulunmakta fayda var.
ey bop çocukları.
o andı her sabah aynı şevkle içen tıfıl benim.
aslında oradaki göndermelerin nerelere vardığını idrak edecek yaşta değilim. ama gün gelecek büyüyeceğim, o andın ne manaya geldiğini anlayacağım. milletimi kendimden çok seveceğim.
gün gelecek yükselmek, ileri gitmek olan ülküme sizin gibi çapulcular set çekmeye çalışacaklar. doğru olacağım, dürüst olacağım, çalışacağım ve sizin ipinizi pazara çıkartacağım.
gün gelecek varlığımı bu milletin varlığına armağan etmekten çekinmeyeceğim gibi ülkem üzerinde kalleş oyunlar sergileyenlerin canlarını da bu topraklara armağan etmekten çekinmeyeceğim.
