az önce güzel şantiyemde oturmuş troya filmini izlerken aşil'in agamemnon ile konuşmasına dikkatim takıldı.
aşil diyor ki : savaşı askerler yaptı dayıoğlu. burayı ben aldım senin gemin arkada iken. benim ulan gerçek kahraman. yıllar sonra bile ismim hatırlanacak.
agamemnon diyor ki : la yeni yetme bebe. sen daha ananın ellerinde topuğundan tutulmuş bir şekilde ölümsüz olmak için suya daldırılır iken ben athena sokaklarında kerhane işletiyordum. krallar'ın ismi geleceğe gider. burada savaşan hiç bir asker hatırlanmaz diyor.
şimdi mantık hatası şurada. la bebeler. ikinizde bir kibir bir kibir. ikinizde tarih sahnesinde varsınız. belki agamemnon sevilmiyor ama tarih sahnesinde adı geçiyor. oysa aşil diyor ki adın silinip gidilecek.
bu aklıma peygamberimizin ebu cehil'di galiba ona söylediği laf gibi. haşa bize laf söylemek düşmez ama senin ismin unutulacak. yaptıklarınla yok olacaksın. soyun kuruyacak. kimse adını hatırlamayacak tarzı bir yaklaşımı vardı peygamberimizin.
evet biz müslümanlar olarak sevmiyoruz ama hepimiz üstünden 1400 yıl geçmesine rağmen ebu cehil'i biliyoruz.
bu bana biraz mantık hatası olarak geldi.
beton biter film bitmez. işte şantiye dediğin böyle olur.
