bazen insanlar karşımda konuşurken en güzelini ve en yakışıklısını bile düşünün yani o kadar beter, birazdan yüzünde maymun stereopine özgü özellikler yakalıyorum. sonra o konuşurken bu maymun resmen yaa diyorum içimden. konuşma sırasında bu gerçek bir maymun olsa nasıl bir maymun olurmuş, maymuna ne kadar yakın diye düşüncelerim alt yazı yaparken birden zınk edip normal hale dönmeye çabalıyorum. hüyyypt hşşşt! tamam yeter dünyadayız ve biz homo sapieniz, evet tamam her şey normal diye gerçeğe dönmeye çabaladığım çok oluyor. hele karşımdakinin kulakları kepçe, dudakları yayvan, göz altları çok torbalı falansa off amanın hiç dünyaya dönemiyorum. darwin'in 'insanın türeyişi' kitabını okuduktan sonra oldu bu. valla ben suçlu değilim. off çok kötü yani! düşünün bazen aynaya bile bakamıyorum!
bi de şeye takılıyorum hani kulak kepçesinin katlanan en dış kenarında dışarıya doğru hafif bir bombe vardır ya ona. şimdi kesin eliniz o bombeyi bulmaya çalışacak! bakıyorum o bombe o insanda ne kadar var diye. darwin de ona çok takılmış sayfalarca hakkında yazmış da durmuş. valla ben napim.
