O kişi benim. Geçen sene o kadar vurdum duymazdım ki kitap yüzü açmamıştım. Nasıl olsa yaparım, bir şekilde tutar mantığıyla girdim sınava ve heyecanda neredeyse hiç yoktu. 4 arkadaş'ım da girdi sınava onların 3'ü de üniversiteyi tutturdu istediği bölümler olmasada tutturdular. Ben ise tutturamamıştım hiçbir yeri. Hem puan düşüklüğü (ygs6: 240 puan) biraz da tercih hatası yüzünden hiçbir yere yerleşemedim. Kızdım, kırıldım, üzüldüm hem kendime, hem hayatıma hemde aileme o mutluluğu yaşatamadığım için üzüldüm. Hırs yaptım ve ekimden beri derslerime çalışıyorum. 3 gün sonra sınav var ve hala çalışıyorum, işte şimdi heyecan var ve çok gerginim. Ama onlar yapıyorsa bende yaparım. Allah'a çok şükür beynimi kullanabiliyorum. Sadece hırs ve azim lazım, hırs ve azim olmadı mı hayatta hiç birşey olmuyor. inşallah bu sene başaracağım, eğer Allah korusun bu senede olmazsa gerçekten üzülürüm. Kazanamadiğim için değil, annemin tek isteğini yerine getiremediğim için..
