sahil kasabasında yaşayan herkes saf, bozulmamış ve mutlu gibiler sanki. öyle hissediyorum ve aksi olamaz gibi. zira insan bir sahil kasabasında doğup; şehrin isi ve insanların karanlığı ile karşılaşmamışsa hep bozulmamış olmalı gibi sanki. hani doğum anında kimsede kötülük yok ya, onların o iyilik hali bozulmamış gibi sanki.
kıskanıyorum lan sahil kasabasında yaşayanları.
sadece her gün güzel bir güneşle sessiz bir yere uyandıkları ya da istedikleri zaman yürüyerek deniz kenarına gidebildikleri veya ilk aşkları ile çocukluktan tanışıp her şeyi en saf haliyle yaşayabildikleri için değil. ama en çok hep mutlularmış gibi geliyor ya. onu kıskanıyorum.
