Mendil, aşkın ve âşıkların gizli dilidir.
Sevenler arasında haberleşme vasıtasıdır.
Sevgiliye gönderilen ucu yanık mendil, ateşli bir aşka delalet eder.
Kız da sevdiğine, kendi işlediği ve üzerindeki nakışların her birinin farklı manası bulunan bir mendil gönderir.
Bu mendiller kullanmak için değil saklamak ve hatırlamak içindir.
Mendilleri karşılıklı olarak iade etmek, aşkın da bittiğini gösterir.
Sevgiliye gösterilen mendil ortadan tutuluyorsa, ‘Bu akşam seni bekliyorum’ mesajı verilir.
Buna karşılık mendil sallamak, ‘peki’ manasına gelir.
Othello’nun sevdiğine mendil hediye etmiştir.
Osmanlı zamanında kadınlar beğendikleri erkeklere mendili yere atarak mesaj verirlermiş.
ipek, gümüş, altın işlemeli veya dantelli mendillerin kenarına, sahibinin isminin baş harfleri işlenirdi.
Sevgililer bunları değiş-tokuş etmeye bayılırdı.
Mendili, erkekler şapkalarında; kadınlar ise göğüslerinde saklarlarmış.
Tabi mendilin uygulandığı alanlar sadece bu da değil.
Bizler çocukken mendil arasına büyüklerimiz para koyarlardı.
Özellikle bayramlarda ne çok sevinirdik.
Mendil başka ne işe yarardı?
Örneğin;
Türk halk oyunlarında da halayın başı olan kişi elinde mendil sallar.
Hangi figürün bitip, hangisinin başlayacağını salladığı mendil ile haber verir.
Roma’da oyunların başında ve bitişinde mendil ile işaret verilirdi.
Çocukken mendil kapmaca oynardık.
Kör ebe oyununu hepimiz anımsarız değil mi*
kağıt mendiller üretilince ipek ve bez mendillerimizin pabucu dama atıldı.
aşkın gizli dili olan mendilin renkleri anlamlıdır.
hatta şarkıları da bestelenmiştir.
