duruma toplumcu bakış açısıyla bakarsak; sorun salt kişinin kendisinde değil aynı anda onu yalnızlığa iten ya da yalnızlığı tercih etmesi ile sonuçlandıran toplumdur. şöyle ki kişi kendini topluma kabul ettirememişse, silikleşmiş ve çekingen bir karaktere de sahipse bu yalnızlık işten değildir.
kesinlikle kendini beğenmişlikle alakası yoktur zira bu tip insanlar asıl toplumun içindedir ve görünür olmaktan şikâyetçi olmayan insanlardır.
aslında bu yalnızlığın birçok sebebi olabilir irdelendiğinde, bunun için araştırmacı olmayı sevmeniz ve küçük gözlemler yapmanız yeterli olacaktır. tek bir genel-geçer sebep ile bağdaştırılamayacak kadar derin bir meseledir insanın yalnızlık serüveni.
insanlar toplu halde yaşayan varlıklardır nihayetinde, fakat herkesin hayat koşulları, yaşam şekilleri, tercihleri, yönelimleri, etnik kökenleri, tarzları ve karakterleri yadsınamayacak derecede farklıdır. ve bu farklılıklar sonucunda bu topluluk küçük küçük gruplara ayrılır benzeşen rollerden ötürü. fakat kişi bu koşullar altında kendine yer bulamıyorsa, ya da tatmin edici gelmiyorsa hiçbiri yalnızlığına çekilir ve kendini soyutlar. daha başka meşgâlelere yönelir. yazar, çizer, okur. daha çok okur ve okuduklarından kendine daha fazla pay biçer.
yazılacak tonla şey var bu yüzden özet geçtim azıcık.
