ışığın kırılmadığı, hızının erişmediği yerde beyaz dediğimiz göz algısı vardır. sonsuzluğun simgesi ise siyahtır. her şeyi ihtiva eden -tüm renkler karıştığında da siyah oluşur- büyük boşluğu hep siyahla simgeleriz. uzay boşluğu, kara delikler, geçitler nedense siyahla simgelenir. ölüm ise beyaz bir yoldan geçmek gibi gösterilir. halbuki ölmeyenler henüz bilemedi ölümün rengini. beyaz bir yoldan geçip siyahlıklar içinde simsiyah gezmeyeceğimiz muamma. gezeceğimiz bile muamma...
her şey bilinmezlikten gelip, bilinmezliğe gidiyor. siyahtan siyaha mı dersin, beyazdan beyaza mı, orası algı farkıdır. tek savunduğum şey aslında her şey nasıl başlıyorsa öyle bitiyor, gerisi yorum farkı.
