edebten nasibi olanın --alemde-- herşeye herkese saygısı vardır. saygı gösteren ancak saygı görür. saygı görmek isteyen de saygı gösterir. saygın insanlar saygı gösterir ve saygı bulurlar. bu alem, quantum fiziğine göre de ne yaparsan karşılığını göreceğin bir alemdir.
kelimeyi küfür, (yani sövgü) hakaret içeriğidir. hakaret edenler, ancak hakaret görürler..
birisi kalksa düşüncelerini edeple söylese, dese ki ben dine şundan dolayı inanmıyorum. olabilir. saygı duyarız. biliyorsak cevaplarız bilmiyorsak susarız veya bir bilene havale ederiz. ama maksadı egosunu tatmin etmek, üstünlük ve bilgiçlik taslamak, dini alaya almak, küçültmek, tahkir etmek, hakaret etmek olan birisine zaten dini imanı edebi ahlakı anlatamazsınız. o baştan nasibini kendi eliyle kapatmıştır. herşeyi bilen/bildiğini zanneden birisi, zaten sizi küçük göreceğinden söylediklerinize şartlı yaklaşır, üzerinde düşünmez bile. hele bide konuyu anlamamışsa konuşmaya bile değmez. o hep kendi bakış açısıyla kendi dar dairesinden ve penceresinden bakmaya devam ede gelecektir.
ifade bir özgürlük ise şayet, o halde kişiye özeldir. kişinin hakları var ise, ona saygı göstermek de bir haktır. dolayısıyla insan bir şeyler konuşurken, karşısındaki insanların, düşüncesine, inancına, görüşüne saygılı olmak mecburiyetindedir. şayet toplum içinde yaşıyorsa.
isteyen istediği gibi konuşsun. elbet karşılığını görür bir şekilde. isteyen istediğini yapsın. hesabını ödeyecektir mutlaka bir gün. dileyen iman etsin. dileyen etmesin. bizi ilgilendirmez. dinin de sahibi var, insanın da bir sahibi var. biz hesap mercii değiliz.
öyle beş başı boş mamur bir hayat yok bu dünyada, yaşayınca anlaşılır.
