insanoğlu belirli bir yaşa gelene kadar hep kandırılır hem kendisi tarafından hem de etrafındakiler tarafından. Güzel ya da yakışıklı olduğu/olacağı çok para kazanacağı, dünyada iyi yerlere geleceği, filmin sonunun mutlu biteceği, insanların aslında hayvanlara bile tecavüz eden, egolarına boğulmuş zavallı ve pis varlıklar değil de çok iyi olduğu, dünyada adalet olduğu, aşkın biyolojik değil duygusal olduğu vs...
Fakat özellikle 20li yaş sendromu ile başlayan ( bazılarında başlamaz ) aydınlanma dönemi asosyallik, toplumdan, insanlardan ve hayatın düzeninden genel olarak tiksinme ve artık dibine kadar gerçeklerle yüzleşme evreleri ile sancılı bir sürecin sonunda duyarsız bireyler oluruz. Ha bu kadar yazdım bir bok oluyor mu? Cevap vereyim tabi ki hayır. Sabah kalkıp aynı şeyleri yapmaya sevsek de sevmesek de, kaybolsak da, yolumuzu da bulsak devam ediyoruz maalesef.
