Yolculuğumun en güzel geçen zamanı, cam kenarında bir güvercin misali izlerim yolu, aklım film şeridi gibi geçer gözlerin önünden ölüm gibi son kez dünyaya bakıyor gibi, hüzünlüysem anlamam yolun sonuna gelişimi yalnızlığım cama yansır, ben ellerinden tutarım sonra sarılırım gözümün önünden geçen bedenlere, ya da yok dünya yaşanacak yer değil derim ve ağlarım dem vururum, anlamak zor geliyor düştükçe batıyor insan anla yeniden derim.
