bu kadar gülmek bana yeter deyip yarısında çıktığım film ehehe.
yozgat'ta geçen sahneler o kadar iyiydi ki, istanbul' a geçtiklerinde, -beklentiler de pik yapınca- sanki kötüleşti gibi hissediyor insan. emrah kaman alıp götürdü başından en sonuna kadar. bu yüzden de diğer roller * yavanmış gibi göründü açıkçası, "hadi erdinç'e geçsin sahne" dediğim yerler oldu.
amma ve lakin, en az 4-5 kere kahkaha attım 1-2 kere de gülme krizine girdim ki, genele bakarsak gayet yeterli bence.
fragmandan çok daha fazlasını rahatlıkla sunuyor, gidiniz efenim.
