her gün aynı tiksintiyi gerçek hayatta, yaş farkı ayırt etmeksizin yaşayanlar için, çok da farketmeyen istek.
işyerinde, kantinde, lokantada, trafikte vs.vs. bitmiyor ki? hadi sözlügü kapattın yırttın. hayattakileri nereye koyacaksın? yan masanda, '' akşam selçuk yulâ'yı dinledin mi, ahmet çakar şöyle dedi, herife 50 verdiler almadı, ben olsam bıdı, bıdı.'' diyen lavuğu nasıl kapatacaksın? kabul sözlükler daha sinir bozucu. yazı kalıyor ve bir şekilde rastlayıp, keyifli giden gününü bok ediyor ama bu var be abi. sözlükler ayna maalesef. sokakta ne varsa, buralarda da aynısı var. kendine az benzeyen insanları okuyup da, umut kesmemek de cabası..
