nefes aldıkça umut olması yaşamayı sevmeye itiyor beni. yokluğun verdiği hücre etkisinin yarattığı karamsarlıktan bizi kurtaran hayattır.
varlığını farkında olmak bize bir sürü sorun kitlese de nefes aldığımızı farkındayız en azından. bu bile önemli, ya da artık nefes alsak yeter konumuna geldi hayat, o kadarını bilemeyeceğim.
