Dünyanın en güzel cümlelerinden birini barındıran, en sevdiğim yazar aytmatov'un kitabı.
Tanabay hatırlar eski pişmanlıkları. Sonra der ki kendi kendine;
" demek ki düşünmemek, unutmak demek değilmiş. "
Bazen 1.000 sayfalık kitap okuyorum, bu ayarda tek söz çıkmıyor. Çıkmıyor işte. Dokunmuyor yüreğe. Nasıl ayşe pusat, "gönlüm dolu ah u zar kaldı " cümlesini defalarca okuduysa (bkz: ruh adam)
Ben de bunu okudum defalarca.
" geçti " dediğim 2 aydan sonra bugün yeniden ağladığımda şunu anladım;
Demek ki düşünmemek, unutmak demek değilmiş.
