barıştayken, ülkeye canımı feda ederim demek, biraz tuhaf. insanlar olaylara tepki verirken, duyguları ve aklıyla tepki verir. olay oluşmamışken, hangi duygulara dayanarak, hangi düşüncelere dayanarak tepki verilebilir ki! bu yüzden, savaş yokken, bu ülkeye canımı veririm demek gereksiz. daha doğrusu, insan tek başınayken düşünür, duygulanır, içinin derinliklerinden söyler böyle bir şeyi: içinden hisseder, ben savaşırım o zaman diye.
savaşlar çok kötü olaylardır. ölmeye gitmek ve öldürmek sanırım hiç de kolay değildir. hiçkimse dilememelidir. allah korusun.
çalışıp, güzel şeyler yaptıktan sonra, ülkeyi güçlü hale getirip düşmanların gözünü korkuttuktan sonra ölmek, en iyi türkiye için ölmektir.
