sonunda yayınlanan redd albümü. öncelikle sound çok kaliteli ve modern. müzik de dünyayla birlikte evriliyor ve son yıllarda dünyaca ünlü çoğu grup bu albümde de var olan unsurları kullanmaya başladı kendi müziklerinde. redd türkiyede bu görüye ve müzikal ufka sahip çok az topluluktan biri kanımca. velhasıl tüm bunların sonucunda ve içlerine sinsin diye geçirdikleri oldukça uzun bir zamanın ardından yine beklentilerimizi karşıladılar; her albümde olduğu gibi yine radikal yenilikler yaptılar ama kaliteyi ve redd kokusunu düşürmediler.
dikkatimi çeken bir başka nokta ise groove meselesi. ayrılık ve ardından gelen sıkıntılı süreç bu üçlüyü birbirine kenetlemiş adeta ve bu müziklerine de yansımış. albümün ilk dakikasından itibaren dediğim şey şu oldu: yaptıkları gerçekten hepsinin içine çok çok çok sinmiş ve bu adamlar gerçekten müzikal anlamda aynı şeyleri hissediyor. şunu da yapalım olsun, bunu da ekleyelim herkesin sesi duyulsun, albüme bir şarkı da benim yazdıklarımdan ekleyelim vb. kasıntı durumlar hiç yer işgal etmemiş albümde. birliktelik ve uyum ciddi anlamda tüm parçalarda hissediliyor.
olumsuz birkaç şey de ekleyebilirim kendi açımdan. mükemmel boşluk hakkında gerek gittiğim söyleşiden gerek üyelerin yıllardır takip etiiğim sosyal medya hesaplarından edindiğim bir izlenim vardı; albümü hangi felsefeyle yaptıklarını biraz kavradım kanımca. fakat yine de içinde olduğumuz döneme, ülkenin ve dünyanın durumuna; ardından redd ekolüne bakınca bir tarafım daha protest bir iş beklemeden edemiyor.
ekleyeceğim son şey ise albüm özelinde değil de daha genel bir şey. bu tarz müziğe türkçe söz gerçekten eğreti duruyor. doğan duru yazsa dahi bu böyle. ekşi sözlükte depeche mode türkçe müzik yapsa ne kadar boktan olurmuş tarzı bir entry vardı. katılmamak elde değil ne yazık ki. dilmiz bu tarz müziğe ya da bu tarz müzik türkçe söz yazımına çok elverişli değil sanırım.
