gark eder bazı gecelerde. kıvrılır gider sigara dumanında. bi süre sonra yok olacak sanırsın, siner odanın her yerine. her zamanki gibi olan ama aslında olmayan gecelerde.
3 yıldır hiç çalmayan zil çalar sanki. alt komşunun zil sesi olduğunu anlayınca sinsi sinsi güler odanın köşesinden.
bu dünyaya ait olmadığını anladığın gecelerde; küser sana "ben varım ya" der.
keşke uykum gelse dersin, sabah olsun, çalışarak zihnimi dağıtayım. o da ne? yalnızlığın dostu olmuş uyku. kahkaha atarlar sanki; çiviye dönmüş yastıktan.
daralırsın; eş dost kuzen kim varsa ararsın. sen; "-ee daha ne var ne yok" dersin "-öyle işte" söylemini her cümlenin sonunda duyduğunda yine gelir yalnızlık omuzlarına.
ben burda ölsem kim bulur beni dersin. mesaiye geç kalınca müdürüm? ya gece ölürsem? uyuyakaldı dosyalara biz mi bakalım derler yoksa arayın şunu nerde bu mu derler.
yalnızlık.. yalın olmaktan tekil olmaktan bilmem nerden gelir. aman ha meraklanmayın gelsin diye. yüzsüz bi misafir. geldi mi gitmek bilmiyor
