biz derken, ulan kimseyle aram iyi değil. olamıyor da. yani iyi olacak bir munasebetim yok. istenmeyen arkadaş gibi hissediyorum bazen kendimi. bir zamanlar o kadar soyutlamışım ki, acaba uyduruk düşünceler mi benimkisi gerçek mi onu bile ayırt edemiyorum. ben mi soğuk duruyorum, onlar mı bana yanaşmıyorlar bilmiyorum. bir insanın tek arkadaşı olmaz mı ? olmuyormuş ve işte o benim.
