ölü fareleri kuyruğundan tutarak elime alıp sokaktaki çocukların üstüne atar onları korkuturdum.
karıncaların yuvasında bekleyip hepsini tek tek toplar sonra tuzluğun içine koyar tuz atıyormuş gibi hepsinin delikten düşmelerini izlerdim. daha sonra bunu yapmaktan sıkılmış ve hepsini öldürmüştüm. pişmanım.
edit: aklıma bir anım daha geldi onu da paylaşayım. 3-4 arkadaş dışarıda takılıyorduk. ben yerde zıplayan top bulmuştum. o zamanlar tabi pek bir modaydı böyle bir oyuncak. sonra yanımdaki kız birden topu elimden alıp kendi bulmuş gibi oynamaya başladı. tabi ben sinirlendim o benim verir misin onu falan dedim ama yok topu bir türlü alamadım kızın elinden. dışarıda biraz daha takıldıktan sonra eve gidiyorduk. tabi ben haince planımı yapmış dört gözle bu anı bekliyordum. apartmana girdik ve tam yukarı çıkacağız ki onu ben buldum verir misin diye kızı son bir kez daha uyardım ama vermedi. benden günah gitti diyerek kızı bir ittirdim, kız merdivenlerden aşağı yuvarlandı. baktım kız kalkmıyor, hiçbir belirti vermiyor, kaçıp uzaklaştım oradan. baya bir süre bir yerde saklandım. eve gitmedim çünkü kızı öldü sanıyordum ve çok korkmuştum. sonra annem beni saklandığım yerde bulmuştu. kızı hastaneye falan götürmüşler ama sonradan bir şey olmadığını öğrendik. o apartmanın önünden geçerken aklıma hala bu anı gelir ve sinsice güler geçerim. pişman değilim.
