bir arkadaşım babasını yan komşuları olan kadın ile çok afedersiniz, baya uygunsuz bir pozisyonda yakalamıştı. çocuk şoka girmişti saatlerce çıkamamıştı kaldırıma oturup. babası ise o halde yakalanan her insanın diyeceği laf olan "dur oğlum açıklayabilirim!" demekten öteye gidememiş. o halde o durumda neyi açıklayacaksa.. işin kötüsü kadının evli olması, ailecek her hafta sonu mangal falan yapacak kadar samimi olmaları, kadının arkadaşımın annesi ile, eşinin de arkadaşımın babası ile kardeş gibi olmasıydı. arkadaşım da onların oğulları ile kardeş gibi büyümüştü. herkes de bu ikisini çok benzetirdi ve uzunca bir süre bunun travmasından çıkamayan arkadaşım, o çocuğun kardeşi olabileceğinden şüphelenmişti. işin daha da kötüsü o sıra arkadaşımın dedesi hastanede yatıyordu. annesi başucunda refakatçi kalıyordu. ve bu komşu kadın akşamları arkadaşımın annesinin yanına gidip refakat ederken kendisine eşlik edip sabaha kadar onunla bekliyordu. düşünün manzaranın ve durumun iğrençliğini. yani kısacası arkadaşımın babası mı komşusuna şerefsizlik yaptı ya da kadın mı arkadaşımın annesine şerefsizlik yaptı, hangisi hangisine yanlış yaptı o kısım karışık ama böyle bir şey olmalı en büyük şerefsizlik diye düşünüyorum.
dipçe: arkadaşımla görüşmüyoruz şu an bir kaç senedir. ama bildiğim bir şey var, o günden sonra bir daha asla normal bir ilişki kuramadı kimse ile. ne erkek arkadaşları ne de sevgilileri ile ilişkileri normal olabildi. arkadaşlarına hep güvensizlik içinde yaklaştı. sevgililerine ise aldatılma korkusu ile cehennem azabı yaşatıyor ve çıldırabiliyor güvensizlikten. bir daha toparlanamadı kısacası.
